Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ - 24/11/07
ΛΕΣΤΕΡ ΜΠΡΑΟΥΝ
ΛΕΣΤΕΡ ΜΠΡΑΟΥΝ
ΠΡΟΣΩΠΑ
Ένας απελπισμένος αισιόδοξος
Ένας απελπισμένος αισιόδοξος
O μύθος του 73χρονου Λέστερ Μπράουν ξεκινάει στο φτωχό αγρόκτημα των γονιών του, στο Νιου Τζέρσεϋ. Έφηβος τότε, αποφάσισε με τον μεγαλύτερο αδελφό του να καλλιεργούν ντομάτες μετά το σχολείο.
Με 200 δολάρια αγόρασαν ένα παλιό τρακτέρ και μίσθωσαν μερικά χωράφια. Σύντομα είχαν καταφέρει να παράγουν δέκα τόνους ανά τέσσερα στρέμματα και ο Λέστερ είχε βρει τον δρόμο του. Αργότερα στο πανεπιστήμιο επέλεξε μαθήματα βάσει των γεωργικών ενδιαφερόντων του: τεχνικές καλλιεργειών, επιστήμες της γης, χημεία... Η εμπειρία του ως γεωργού προσδιόρισε τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο, λέει στη γαλλική «Λιμπερασιόν» με την ευκαιρία της κυκλοφορίας στα γαλλικά του βιβλίου του «Σχέδιο Β» (Ρlan Β, Εκδ. Calmann-Levy).
Ο Λέστερ Μπράουν δεν είναι ιδεολόγος, αλλά περιβαλλοντικός αναλυτής. Εδώ και σαράντα χρόνια συγκεντρώνει και διασταυρώνει τόνους δεδομένων. Και προειδοποιεί. Το 1974 δημιούργησε το περίφημο Ινστιτούτο Worldwatch, το 2001 ίδρυσε μια άλλη οικολογική «δεξαμενή εγκεφάλων», το Εarth Ρolicy Ιnstitute, το οποίο υπερασπίζεται την «οικολογική» οικονομία και εκπονεί προγράμματα μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα. Ο Μπράουν ελπίζει σε μια ριζοσπαστική στροφή της ανθρωπότητας, εθελοντική ή υποχρεωτική, σαν την κινητοποίηση των Αμερικανών το 1941, μετά το Περλ Χάρμπορ. Οι στόχοι που έθεσε τότε ο Ρούζβελτ ξεπεράστηκαν κατά πολύ. «Όλοι συνέβαλαν, ακόμη και τα παιδιά», τονίζει. Ποιος όμως θα είναι σήμερα ο Ρούζβελτ της κλιματικής αλλαγής, αυτός που θα καταφέρει να ενώσει τις χώρες για να αντιμετωπίσουν μαζί έναν αόρατο εχθρό; «Δεν ξέρω. Όλο και περισσότεροι κινητοποιούνται... Όμως, ακόμη κι αν κερδίζουμε μερικές μάχες, δεν φαίνεται να κερδίζουμε τον πόλεμο... Είναι δύσκολο να βρεθούν οι λέξεις που να αποδίδουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και τον κεφαλαιώδη χαρακτήρα των αποφάσεων που πρέπει να πάρουμε». Ο Μπράουν, λέει ο Γάλλος οικολόγος Νικολά Υλό, «ανήκει στην κατηγορία των απελπισμένων αισιόδοξων. Θεωρεί πως η προσπάθεια θα ήταν περισσότερο υποφερτή σήμερα, αν είχε ξεκινήσει πριν από 15 χρόνια».
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε; Λέει πως το «Σχέδιο Β» που προτείνει στο βιβλίο του δεν ανταποκρίνεται πλέον στο ύψος των περιστάσεων- στην καταστροφή που έχει ήδη συμβεί-, «όμως ας εφαρμόζαμε ακόμη κι αυτό...». Και είναι ενθουσιασμένος- και έκπληκτος- με την ανταπόκριση που είχε η ταινία του Αλ Γκορ «Μια ενοχλητική αλήθεια»: «Φέτος στο Νταβός συνάντησα προσωπικότητες που άρχιζαν να καταλαβαίνουν... Αν μου λέγατε πως μια ταινία βασισμένη σε μια παρουσίαση με ΡowerΡoint θα έκανε τα πράγματα να προχωρήσουν, θα γελούσα».
Διαζευγμένος εδώ και 30 χρόνια, πατέρας δύο παιδιών και παππούς τριών εγγονών, στα οποία διδάσκει «την τέχνη να αισθάνεσαι οργισμένος για κάτι ανώτερο από τον εαυτούλη σου», ο Μπράουν πιστεύει πως «η ευτυχία είναι δυνατή μόνον αν καθένας μας συμμετέχει στην εκπλήρωση αυτού του σκοπού: να σώσουμε τον πολιτισμό μας».
Με 200 δολάρια αγόρασαν ένα παλιό τρακτέρ και μίσθωσαν μερικά χωράφια. Σύντομα είχαν καταφέρει να παράγουν δέκα τόνους ανά τέσσερα στρέμματα και ο Λέστερ είχε βρει τον δρόμο του. Αργότερα στο πανεπιστήμιο επέλεξε μαθήματα βάσει των γεωργικών ενδιαφερόντων του: τεχνικές καλλιεργειών, επιστήμες της γης, χημεία... Η εμπειρία του ως γεωργού προσδιόρισε τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο, λέει στη γαλλική «Λιμπερασιόν» με την ευκαιρία της κυκλοφορίας στα γαλλικά του βιβλίου του «Σχέδιο Β» (Ρlan Β, Εκδ. Calmann-Levy).
Ο Λέστερ Μπράουν δεν είναι ιδεολόγος, αλλά περιβαλλοντικός αναλυτής. Εδώ και σαράντα χρόνια συγκεντρώνει και διασταυρώνει τόνους δεδομένων. Και προειδοποιεί. Το 1974 δημιούργησε το περίφημο Ινστιτούτο Worldwatch, το 2001 ίδρυσε μια άλλη οικολογική «δεξαμενή εγκεφάλων», το Εarth Ρolicy Ιnstitute, το οποίο υπερασπίζεται την «οικολογική» οικονομία και εκπονεί προγράμματα μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα. Ο Μπράουν ελπίζει σε μια ριζοσπαστική στροφή της ανθρωπότητας, εθελοντική ή υποχρεωτική, σαν την κινητοποίηση των Αμερικανών το 1941, μετά το Περλ Χάρμπορ. Οι στόχοι που έθεσε τότε ο Ρούζβελτ ξεπεράστηκαν κατά πολύ. «Όλοι συνέβαλαν, ακόμη και τα παιδιά», τονίζει. Ποιος όμως θα είναι σήμερα ο Ρούζβελτ της κλιματικής αλλαγής, αυτός που θα καταφέρει να ενώσει τις χώρες για να αντιμετωπίσουν μαζί έναν αόρατο εχθρό; «Δεν ξέρω. Όλο και περισσότεροι κινητοποιούνται... Όμως, ακόμη κι αν κερδίζουμε μερικές μάχες, δεν φαίνεται να κερδίζουμε τον πόλεμο... Είναι δύσκολο να βρεθούν οι λέξεις που να αποδίδουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και τον κεφαλαιώδη χαρακτήρα των αποφάσεων που πρέπει να πάρουμε». Ο Μπράουν, λέει ο Γάλλος οικολόγος Νικολά Υλό, «ανήκει στην κατηγορία των απελπισμένων αισιόδοξων. Θεωρεί πως η προσπάθεια θα ήταν περισσότερο υποφερτή σήμερα, αν είχε ξεκινήσει πριν από 15 χρόνια».
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε; Λέει πως το «Σχέδιο Β» που προτείνει στο βιβλίο του δεν ανταποκρίνεται πλέον στο ύψος των περιστάσεων- στην καταστροφή που έχει ήδη συμβεί-, «όμως ας εφαρμόζαμε ακόμη κι αυτό...». Και είναι ενθουσιασμένος- και έκπληκτος- με την ανταπόκριση που είχε η ταινία του Αλ Γκορ «Μια ενοχλητική αλήθεια»: «Φέτος στο Νταβός συνάντησα προσωπικότητες που άρχιζαν να καταλαβαίνουν... Αν μου λέγατε πως μια ταινία βασισμένη σε μια παρουσίαση με ΡowerΡoint θα έκανε τα πράγματα να προχωρήσουν, θα γελούσα».
Διαζευγμένος εδώ και 30 χρόνια, πατέρας δύο παιδιών και παππούς τριών εγγονών, στα οποία διδάσκει «την τέχνη να αισθάνεσαι οργισμένος για κάτι ανώτερο από τον εαυτούλη σου», ο Μπράουν πιστεύει πως «η ευτυχία είναι δυνατή μόνον αν καθένας μας συμμετέχει στην εκπλήρωση αυτού του σκοπού: να σώσουμε τον πολιτισμό μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου